Pablo Neruda
Të dua pa e ditur pse
Të dua verbërisht
Me fatalitetin e fatit
Me komplotin e dëshirës
Me paqartësinë e fakteve
Pa e vrarë mendjen, verbërisht
Të dua vetvetishëm, natyrshëm
Në mënyrë të pavullnetshme,
Të dua vrullshëm, pa asnjë shkak
Të do zemra ime që nuk arsyeton
Zemra që nuk njeh asnjë rregull
Zemra që është e pakuptueshme
Thjeshtë të dua sepse të dua.
