Sadbere Gagica Spahija
Errësira rrëshqer heshturazi
Nëpër damarët e shpirtit
Gotën e rakisë e mbusha me lotët e mi
Zemrën më bëre copë e thërmi
Ky fyell magjik trazon heshtjen që vret
Kjo stuhi më.sulmon nëpër shkallët e durimit
Zemër e thyer si ditar i grisur
Që mbledh kujtimet e jetës
Si hajn i stërvitur rrugëve
Fjalët e qëndisura me këngë
Simfoni e shurdhër edhe kjo natë
theqafje mendimesh e lotët
Më rëndojnë mbi kurriz të ditës
E valviten flokët në erë
në vargje sytë
Kanë ngjyrën e ylberit kur del pas shiut
Portën nuk do t’a mbyll,
Ndoshta vjen zogu në përqafim
Plagë me shushurimë ,plaga derdhet
Me simfoninë shurdhuese të ëndrrave
Erërat fryejnë sonte me tërbim
Mbi dritare jam ngujuar…e pres e pres
Një lindje dielli mbi kopshtin në lulzim!