Shkelzen Halimi
larg është mëngjesi
edhe më larg drita e ngatërruar
në qiellin e mbuluar
me çarçaf errësire
nëse dikush troket në derë
ta dish se nuk jam unë
as hija ime që bredh
duke më kërkuar
stinën e vetmisë
e paralajmërojnë
gjethet e shelgut
që ta mbulojnë ankthin
nga ëndrrat trishtim
nëse e jeton edhe një jetë
me pagjumësinë e gjatë
një vegim në çast do ta ndriçojë
fytyrën e Kainit të trishtuar
dhe Abelin e përgjakur
bashkë me trishtimi dhe përgjakjet
do të vijnë të panjohurat
dhimbjet pa fund
dhe vetmia lum