Sarë Gjergji
1
Nuk dua asgjë më shumë se sa të shoh
shkretëtirën të ngopur me ujë
e të veshur nga drunjtë frutorë
të shoh nëse
lulet në ajër mbi Saharë
përqafojnë stinët që duan
2
Buzët e prushta të Ajshes
do doja t’i shihja
qoftë edhe për një çast të vetëm
mungesën e lotit nën perçet e zeza
ato perçe që i mbështjellin shpirtin prej qumështi
– Oh, sa do doja
t’i dhuroja një trëndafil për Shën Valentin
e të dëgjoja rrëfimin e saj për mollën e ndaluar
Kush e di nga se u bë Deti i Vdekur…
3
Nuk dua asgjë më shumë – më besoni
se sa të shohë
si përmbytet nata
e si lind dielli në Lindje
