Se sa mund të ketë “Botë shqiptare” brenda “Botës serbe” shihet nga referencat historike të “Open Ballkan”, projekti i Nikola Pasic, 1915 dhe ai i Jugosllavisë federale për ‘Unionin doganor’ të vitit 1946.
Nga Halil Matoshi
“Bota serbe” që e ka proklamuar vet Aleksandar Vučić me telallin fashist, emnakun Vulin, është projekti më i ri kombëtar serb, të cilën Serbia mësynë ta krijojë, në suaza të politikave ballkanike dhe si përballje ndaj Perëndimit.
Nacionalistët e rinj shqiptarë (që vijnë rëndom nga e majta shqiptare!) të prirë nga shefi i socialistëve Edi Rama duan t’ia ndajshtojnë projektit të Beogradit (të instruktuar nga Moska) një “Botë shqiptare”, porse dallimi në thelb, është se “Bota serbe” është projekt real (që kamuflohet si Open Ballkan) kurse “Bota shqiptare” është thjesht një deklaratë politike, sëkëndejmi demagogji.
Duke e lënë Kosovën de iure jasht OKB-së, Serbia e ka projektuar Open Ballkan-in ku mund t’a akomodojë interesin e vet kombëtar, stabilizimin e mosnjohjës së Kosovës, si strategji afatgjatë.
Duke qenë se “Open Ballkan” nuk garanton barazi shtetesh e kombesh, është thjesht një instrument i politikave ballkanike dhe gjetje serbe, qe u kundervihet politikave Perëndimorizuese, mekanizmave te BE-së, si MSA, CEFTA dhe Procesit të Berlinit; Pra, ky instrument është projekt kundër integrimeve euro-Atlantike dhe veçanësisht kundër integrimeve të Kosovës në këto struktura.
Në anën tjetër, duke qenë se Kosova nuk është anëtare e NATO-s, porse me mandat të OKB-së NATO kujdeset për sigurinë e saj, Serbia e projekton mundësinë e ndryshimeve në Rendin Botëror dhe tërheqjen eventuale të amerikanëve, ngjashëm me Afganistanin, për të ndërmarrë inkursion në veri të Kosovës, sepse projekti i Serbisë së Madhe nuk ka vdekur, por u është përshtarur rrethanave ndërkombëtare, si Mbretërisë SKS, Jugosllavisë federale, asaj të shkurtë (Serbi & Mali i Zi) dhe tashti ‘Open Ballkan-it” përkatësisht “Botës serbe”.
Në samitin e NATO-s në Bukuresht, në vitin 2008, Aleanca mirëpriti aspiratat e Ukrainës dhe Gjeorgjisë për anëtarësim. Dhe kjo duhej ta mbante NATO-n afër kësaj ‘mirëpritje’, mirëpo “mirëpritja” nuk e obligonte NATO-n, sipas Artikullit 5, të Traktatit të Washingtonit që parasheh mbrojtje kolektive, që do të thotë që një sulm kundër një aleati konsiderohet si një sulm kundër të gjithë aleatëve.
Dhe kjo ishte fitorja e parë ruse.
Kështu, Rusia para hundëve të NATO-s aneksoi me metoda terroriste “Srpska Republikat” e veta, Osetinë e Jugut dhe Abkhazian në Gjeorgji dhe Krimenë, e tashti pushtoi Donetsk-un dhe Luhansk-in në Ukrainë.
Këtë strategji serbiane, në rajonin tonë, nga burrështetasit, kastile e dekonstruktoi babai i kombit modern malazias Milo Đukanovic: “Qëllimi i “Ballkanit të Hapur”, është zhdukja e BeH, Malit të Zi, Kosovës dhe Maqedonisë së Veriut” – tha ai.
Ashiqare, ideja e “Botës serbe” nuk mund të realizohet pa aplikimin e spatrimit etnik (‘etnicko ciscenje’ siç ka hyrë në dokumentet e OKB-së) si një metodë unike pushtimi që mbanë firmën serbe, që pashmangshëm shpie në gjenocid.
Qëllimi i këtij projekti serb është që në një ‘Open Ballkan” të relativizohet pesha e entiteteve juridike-politike (shteteve kombëtare si BeH, Maqedonia e Veriut, Mali i Zi dhe Kosova) duke ofruar zgjidhje të ripërkufizimit etnik në Balljanin Qëndror, që është në qendër të politikave ballkanike!?
Në anën tjetër, Kosova mësyn destabilizimin e mosnjohjes nga Serbia duke marrë rrezikun e ni Status- Quo!?
Imponimi i zbatimit të Marrëveshjes për sticker-a në targa, me veprim policor në veriun e vendit, ndalimi i zgjedhjeve të Serbisë në Kosovë të organizuara nga institucionet e shtetit serb (i vetmi mekanizëm kushtetues për organizimin e zgjedhjeve në Kosovë është KQZ) dhe posaçërisht ndalimi i referendumit serb për ndryshime kushtetuese (që paraqiste ndërhyrje flagrante të konstitucionit të Serbisë në atë të Kosovës) e ka destabilizuar mosnjohjen nga Serbia.
Dhe ky destabilizim ka ndikuar që
Sekretari amerikan i shtetit Blinken të konfirmojë tërthort se është më afër pozicionit kosovar për “Marrëveshjet me njohjen në qendër”, në dialogun me Serbinë!
Është dallim thelbësor ky, kur dihet se pozicioni amer ishte “Marrëveshje ligjërisht obligative, përfshirë njohjën reciproke,” pa përmendur afate dhe as qendër e periferi!?
Kryeministrit Rama i është pikë për ta çuar përpara ‘Open Ballkan’, duke menduar njësoj si të gjithë nacionalistët ballkanik, ithtar të ideve shtetomëdha, serbëve dhe bullgarëve, përpiqet ta plasojë gjeopolitikën e re, “Bota serbe” me më pak “Botë shqiptare” brenda saj, që bashkon etnitë serbe, bullgare dhe shqiptare dhe ‘shlyen’ nga harta gjeopolitike e rajonit shtetet si Bosnjën, Malin e Zi, Maqedoninë e Veriut dhe sidomos Kosovën.
Edhe nëse nuk do të ndodh fshirja e këtyre shteteve (fat që dy nga to janë anëtare të NATO-s) dhe ndonjë gjenocid i ri, është interes imediat serb relativizimi i peshës gjeopolitike të këtyre shteteve, sepse ato synohet të ndikohen nga shtetet që vetën e shohin si Piemont-e, Serbia, Bullgaria dhe Shqipëria, të cilat nuk hezitojnë edhe të ndërmarrin veprime diplomatike, ekonomike dhe të inteligjencës për destabilizimin e tyre!
E sa mund të ketë “Botë shqiptare” brenda “Botës serbe” shihet nga referencat historike të “Open Ballkan”, projekti i Nikola Pasic, 1915 dhe ai i Jugosllavisë federale të vitit 1946.
Edi Rama nuk është tradhtar por politikan naiv që nuk e ka asnjë ide për projektet afatgjata të gjeopolitikës serbe, që ka karakter doktrinar panserb dhe studiohet parreshtur (pa harruar kurrë instruktimin nga Moska) që nga themelimi i shtetit modern serb.
