Jeffrey H. Fischer, një kolonel në pension i Forcave Ajrore të SHBA-së me tre dekada përvojë në aviacionin ushtarak në Irak, Afganistan dhe Ballkan, në tekstin për TheDefensePost.com, thotë se sanksionet dhe deklaratat e forta diplomatike nuk duhet të jenë më veprimet kryesore kur i përgjigjemi retorikës përshkallëzuese të Serbisë. “Vuçiq shpesh e përdor Kosovën për përfitime të duhura politike, por ai kurrë nuk i ka përshkallëzuar tensionet deri në këtë nivel”, ka thënë Fischer.
Ai thotë se “edhe pse aktualisht duket se Serbia ka filluar të de-përshkallëzojë tensionet në Ballkan, javët e fundit kanë qenë disa nga më intensivet në rajon në më shumë se një dekadë”.
Fatkeqësisht, thotë ai, shumica e përgjigjeve bëhen përmes një prizmi mbrojtës. “Nëse ata ekspertë mendojnë të shikojnë situatën përmes një prizmi oportunist, ata mund të zbulojnë se presidenti Vuçiq i ka dhënë Perëndimit një dhuratë të mrekullueshme që nuk duhet të injorohet”, shkruan Fischer, transmeton Telegrafi.
Përballja me Serbinë
Fischer thotë se “gjëja e parë që shumica e njerëzve mësojnë për Serbinë dhe Vuçiqin është se ekziston mundësia më e madhe për de-përshkallëzim kur përballet me forcë, sepse ai pothuajse gjithmonë kënaqet në dobësi”.
Ai thotë se “Beogradi (me autorizimin e Moskës) me siguri tashmë i priste këto lëvizje dhe i lumtur hëngri kokoshka dhe vëzhgonte Brukselin”.
“Nëse NATO po kërkon opsione që do të tërheqin vëmendjen e Vuçiqit, ndoshta mund të dëshirojnë të bëjnë një përpjekje më të fortë diplomatike në Bruksel, të arrijnë një konsensus dhe t’i komunikojnë Beogradit sa vijon:
1. Nuk ka më vijë administrative
Vendet e NATO-s nuk do të përdorin më termin “ABL” (Vija Administrative kufitare – Administrative Boundary Line)). Tash e tutje, ABL do të quhet “kufiri”.
ABL u krijua më shumë se dy dekada më parë si një mjet negocimi për të siguruar paqen. Termi i shërbeu qëllimit të tij, por nuk është më i relevant.
2. Nuk ka më e ashtuquajtura Kosovë
Vendet e NATO-s nuk do t’u përgjigjen dhe as nuk do t’u drejtohen më gazetarëve, qeverive apo subjekteve që i referohen Kosovës si një “i ashtuquajtur rajon”.
Ashtu si ABL-ja, kështu e kanë cilësuar Kosovën Serbia, Rusia e të tjera jo vetëm në angazhmanin diplomatik, por edhe në shtyp dhe deklaratat publike.
3. Nuk ka më term institucionet e Kosovës
Vendet e NATO-s nuk do të përdorin më termin “Institucionet në Kosovë” (IK) kur iu referohen strukturave qeveritare të Kosovës.
Ka qenë prej kohësh një term i vetë-imponuar i përdorur në NATO për të qetësuar Serbinë.
4. Kundër kërcënimi
Në fund, NATO-ja thotë qartë se nëse Serbia dëshiron të vringëllojë shpatat si në një ishull në detin e NATO-s, le t’i vringëllojë.
Arritja e konsensusit
Kuptohet që për diplomatët profesionistë të njoftuar me tensionet mes Serbisë dhe Kosovës, arritja e një konsensusi për këto katër pika është “i pamundur”.
Do të duhet një sasi e konsiderueshme e bindjes diplomatike për të fituar mbështetjen e vendeve që ende nuk e kanë njohur Kosovën dhe vullnetin e zyrtarëve të tyre për të shpenzuar një dozë të kapitalit politik.
Për fat të mirë, veprimet e fundit të Vuçiqit mund të kenë ofruar argumente të reja të cilat do të ndihmonin të binden ato vende.
Mundësia
Ngritja e gatishmërisë së lartë luftarake nga Vuçiq kohët e fundit shkaktoi diskutime të kthjelljes në sallat e selisë së NATO-s dhe në kryeqytete. Edhe pse asnjë nga anëtarët e NATO-s (përfshirë katër që nuk e njohën Kosovën) nuk dëshiron një konflikt shtesë në Euroazi, veçanërisht duke pasur parasysh luftën në Ukrainë, Vuçiq kërcënoi pikërisht me këtë.
Ndërsa probabiliteti i fitores mund të jetë i vogël, sjellja e fundit e Vuçiqit ka ofruar një mundësi. Një diskurs diplomatik që do t’i përgjigjej fuqishëm Serbisë, ndërsa po avancon në Kosovë, ia vlen të përpiqet, veçanërisht me sfidat ekzistuese të sigurisë rajonale në Ukrainë.
Megjithatë, Perëndimi nuk do ta qetësojë sjelljen e saj nervoze dhe fëmijërore. Përshkallëzimi i mëtejmë serb do të çojë vetëm në përshpejtimin e anëtarësimit të Kosovës në NATO së bashku me Finlandën dhe Suedinë.
Për shumicën e vendeve të NATO-s, sanksionet dhe deklaratat e forta diplomatike nuk do të jenë më rruga kryesore e veprimit në përgjigje të retorikës së eskaluese të Serbisë.
Përpjekjet për avancimin e legjitimitetit të Kosovës do të jenë përgjigje, dhe kjo është diçka që do ta “godas” Vuçiqin personalisht, profesionalisht dhe politikisht”, përfundon Fisccher.