ANITA HOXHA
Ah kohë e artë, kur ne shkruanim letra…
Ajo e bukura e dëlirtë kohë e dashurisë …..
Herë premtime e herë, ishin gënjeshtra …
Atje poshtë, pemës me lule të qershisë
Fjalë zemre dritës hënës së praruar
E puthje pa fund dërgonim në çdo letër…
Ne dy adoleshent çmendurisht dashuruar
Sikur t’jetonim diku, në një planet tjetër….
Ah kohë e artë kur ne shkruanim letra
Qê dritareve ato shpesh i kishim lënë
Dhe flinin në to të bukurat tonat ëndrra
Mbuluar yjesh dhe nga e bukura hënë
Por vitet shkonin , koha lumë nxitoi
E unë mallë ndjeva, për kohën e shkuar …
Për pemën e qershisë, që era lulet i rrëzoi
E për letrat plot kujtime ,nga ne shkruar…
Koha ndryshoi dhe jeta shumë ndryshoi
Të largëta netët, kur duheshim unë e ti ….
Koha kur zemra për zemrën bukur shkroi
Ku mbetën puthjet, dhënë nën qershi?
