Sarë Gjergji
Sa herë malli më merr
trupit i nxjerr një brinjë e sërish të ribëj:
madhështore si qiejt.
Skundillin tënd të prek,
ti në bregore buzësh më mbëlton,
unë kah zemra jote lëshoj rrënjë,
në pyllin tënd zjarr.
Atëherë,
ujërat shpërthejnë në tokën e shpirtit tonë
e gjithçka digjet rreth e përqark,
Evë.
